Forum Dąbrowskiego Klubu Fantasyki Bastion

Gość

systemy świata mroku oferują wam storytellingowy sposób kreacji bohatera, nomen omen, jego bodaj najistotniejszą częścią są preludia.

czym dla was są preludia i jaką rolę pełnią lub pełniły w kreacji waszego bohatera, jak je zapamiętaliście i czy odegrały w grze tak ważną rolę, że pamiętacie ich każdy szczegół ?

może ktoś mógłby je np opisać w całości ?

Ruvus

Dla mnie preludia to wstęp do duszy bohatera, jest to etap w którym bohater stworzy każdy element postaci. Ja robie preludia, by pokazać graczowi jaka jego postać jest i co może nią wyczyniać w grze. jest to dla mnie potrzebne, Gee, może sam się wypowiesz?

CMDR Blue R

W systemach mroku ciężej połączć (w mojej opinii) graczy w zespół. Dlatego preludia są dobrym sposobem na nakierowanie graczy tak, aby się spotkali.. No, a potem tak jak napisał RuFuS, wcielenie się w postać...

Ja nawet na SW czasami robię różnym postaciom preludium (o ile uda mi się dorwać ich przed sesją). Powoduje to, że postać nie dołącza na siłę do ekipy (miałem raz takiego gracza, co wpadł na resztę na ulicy i podażył za nimi, bo to gracz...), tylko jest to czymś uzasadnione.

Miałem 2 preludia (na 3 postacie) i co jedno to lepsze. Pierwsze było błache i banalne... Drugie było historią upadku mojej postaci (ze świata żywych) i o tym, jak została wampirem (świetna sesja dla kogoś, kto nie rozumie świata)... Co prawda MG przesadził z jedną rzeczą... Miałem zabić pewną osobę, z którą byłem zamknięty w pokoju... No to dał mi wyśrubowany test... Zdałem Very Happy

... No to drugi... ZDAŁEM!! Very Happy

... I dawałby mi te testy aż do końca świata, gdyby nie to, że nie zdałem... No, ale, że nie umieliśmy wtedy robić kart postaci, to za pomocą preludium MG ustalił, co kto umie... I było fajnie (prawie na max człowieczeństwo udało mi się zachować) Very Happy

I tym sposobem karta przedstawiła to, co odgrywam, a nie to, co matematycznie wyliczę...

Gość

to, co przeczytałem powyżej jest jakby bardziej niż znajome Wink

ludzie mają naturalnie wrodzoną zdolnośc do odtwórczych zachowań.

rufus, czym jest dla mnie preludium ?

może zacznę od punktu widzenia narratora, co bardziej mi bliskie.
przede wszystkim, za pomocą preludiów staram się maksymalnie utożsamić gracza z postacią, którą będzie grał. to bardzo ważne.
zaskakujący jest przy tym fakt, że każdy gracz podczas pierwszego preludium tworzy postać, która jest prawie doskonałym przełożeniem jego własnej osobowości na świat gry. razem z lękami, fobiami i przyzwyczajeniami.
kiedyś uważałem, że to idealne rozwiązanie, bo kiedy kolejne sesje zapadają w pamięć, gracz wręcz zaczyna żyć 'nieżyciem' postaci.
dziś wiem, że to dość niebezpieczne i lepiej odciągac gracza od tego sposobu kreacji postaci, a jeśli tak już się stanie, jak najszybciej zabić ostatecznie takiego bohatera.
tłumaczyć tego nie ma zbytnio sensu, tym bardziej, że chodzi tylko o moją opinię, a nie tyradę na temat preludium.
drugą bardzo ważną dla mnie rzeczą, którą powinno w sobie zawierać preludium jest szok. totalne zaskoczenie dla gracza i postaci, które potem wpłynie na całą dalszą egzystencję bohatera.
ostatecznie, preludium to proces odosobnienia, w które nomen omen spychamy bohatera.
dla mnie jako narratora, preludium powinno splatać wątki odrębnych postaci, by mimo ich oryginalności bohaterowie mogli razem współgrać dalej. koniec końców, w preludium zawieram rzeczy elementarne, by potem każdy gracz mógł samodzielnie prowadzić umotywowaną wczesniej postać.

natomiast jako gracz, wymagam od preludiów narratora dookreślenia historii mojej postaci, ustalenia motywacji i doszlifowania cech charakterologicznych. poza tym, jako gracz nie lubię o preludium gadać, co niby ma być tym owym preludium. chcę już grać, kiedy kształtuje się moja postać, a nie opowiadać o tym, co niby gdzieś, kiedyś miało miejsce.

last, but no least, preludium waży na wszystkich późniejszych scenariuszach, zatem szkoda traktować je raczej po macoszemu.

Ruvus

hmm...

zgadzam się- przywiązanie do postaci i przełożenie osobowości na postać.
hmm... Dla mnie też często preludia to wprowadzenie do danego systemu,a jeżeli gracze znają system to do świata który im stworzyłem w mojej chorej wyobraźni. Bo nie koniecznie stosuje zasadowy świat czyli np. Dokładne odzwierciedlenie miasta NY w wampierzu. Tylko coś na własnych zasadach, zmiana hierarchii i tym podobne szczegóły. Poza tym to lubię jak gracze pamiętają postać kolegi. Pamiętają, bo czymś się wyróżnia z tłumu. Jest nie zwykła, ekspresywna i rewolucyjna. Chyba że w tłumie postaci wyróżniających są takie zwyczajne. Co to znaczy zwyczajne, najczęściej stereotypowe. Występujące w nadmiarze tego świata. np. Żeby malkawian nie tylko robił głupie rzeczy, ale coś co jest niezwykłe i szczególne.