Forum Dąbrowskiego Klubu Fantasyki Bastion

Gość

Dobra

to keidfy zaczynamy i kto gra Smile

Zobaczymy mzoe fajne moze nie Smile

Może zacznę pisać ę,ą,ś Razz

Chętnie spróbujęęęę , zobaczymy bo tu mówią ,że warto fajnie taka ciekawa rozmowa Wink

Gość

Proponuje tylko nie brać na MG Naamah, bo wasi bohaterowie skończą się na pierwszej sesji Very Happy

Gość

Andre · Gość

Zew Cthulhu to doskonały, nastrojowy system. Bardzo polecam. Tylko nie grajcie z podejściem przygodowym, tu nie chodzi o strzelanie do potworów, tylko o wczucie się w normalnego człowieka i doświadczenie odrobiny strachu i szaleństwa. Pomyślcie, czy rzeczywiście znamy cały świat i możemy przysiąc, że tajne organizacje nie dążą do zrealizowania okrutnych planów Mrocznych Bogów? Jeśli będziecie chcieli poczuć strach, zabawa zyska nowy wymiar.
Najciekawiej gra mi się i prowadzi ZC w latach 1920., jest to niepowtarzalny klimat przyczajonej grozy, pozorów normalności, ludzkiego zepsucia i dekadencji... przy tym nadnaturalne elementy świata są tak groteskowe i surrealistyczne, że graczowi trudno w nie uwierzyć, łatwiej jest odgrywać sceptyczną (do czasu) postać.
Bo z zewnątrz to świat ZC nie różni się od naszego. Mity (potworności i ich sprawki) są ukryte głęboko. Normalni, typowi ludzie nie mają o nich pojęcia i nie uwierzyliby, nawet gdyby ogar z Tindalos naszczekał im w okno Wink

Zamiast pokazywać potwora z bestiariusza, opisujemy go tak, żeby gracze nie wiedzieli, z czym mają do czynienia. A najlepiej nie samego potwora, tylko ślady, jakie po nim zostają, reakcje ludzi, których zaatakował, resztki zwok, jakie ponim zostają... I wówczas zaczyna się prawdziwy Strach.

W momencie, gdy postać zaczyna wierzyć w potworności, zaczyna tracić Poczytalność. A spore straty poczytalności owocują różnymi urazami psychicznymi, które naprawdę ciekawie jest odgrywać.

PS. Nie grajcie i nie mówcie o sesjach w ZC przy osobach postronnych, bo uznają Was za prawdziwych szaleńców Wink

Gość